Het spijt me!

Ja echt waar, na al die jaren heb ik het zojuist uitgeprobeerd en ik moet zeggen: je hebt gelijk!

Toendertijd was je stagiaire bij ons en ik heb je vierkant uitgelachen toen je vertelde dat je moeder aangeslagen theeglazen zo mooi schoon kreeg met wásmiddel i.p.v. afwasmiddel. God, wat heb ik gelachen!!!! En jij was zó gekrenkt dat ik nooit vergeten ben dat er schijnbaar mensen op deze aardkloot rondlopen die hun afwas met wasmiddel doen. En vandaag (zo’n 18 jaar later) en een paar weken doodergeren is het Die Day!!!!! In het luxe leven wat we leiden compleet met afwasmachine waar de “schone” theeglazen allesbehalve schoon uitkomen (en steeds bruiner worden) zelfs niet op het speciaal “glazen-menu” ben ik het nu hélémaal zat. Met het restantje afwasmiddelpoeder (dat ook niet het werk doet waarvoor het gemaakt wordt: na het wassen blijven witte waspoedervlekken op de schone was achter – zucht) en al een tijdje terug vervangen is door een vloeibaar wasmiddel, ga ik de aangeslagen theeglazen te lijf. En Met Succes!!! In een oogwenk is de aanslag verdwenen. Omdat ik mijn afwasmachine ook niet voor nop heb, mogen ze nog een rondje meedraaien om evt. vreemde smaakjes in de kiem te smoren. In gedachte ben ik bij die stagiare wiens naam ik vergeten heb, maar die ondertussen ook wel vader van een groot gezin zal zijn en een vrouw zal hebben die hij wél heeft kunnen overtuigen en die gelukkig lachend de vaat doet met waspoeder (die heeft natuurlijk geen afwasmachine want dát zijn pas ondingen…).

Stagiaire, waar je ook bent, ik moet je bedanken voor het redden van mijn theeglazen. Met het schaamrood op mijn kaken moet ik bekennen; je had gelijk!!!!!