vrijdag 23 november 2012

Onbetaalbaar


Pas weer naar yoga geweest. Sinds ik “ohne Job” ben, heb ik me gelijk aangemeld bij een yogacursus in Oberwil, om niet in een al te diep gat te vallen en een beetje onder de mensen te blijven. Geen yoga bij een sportschool want een sportschool is toch altijd een beetje onpersoonlijk en niet een van de goedkoopste opties. Met die criteria vond ik, leve het internet, een yogacursus in Oberwil. Een klein zaaltje op de benedenverdieping van een woonblok. Het groepje is niet groter dan ca. 8 personen, maar goed ook want dan is het zaaltje ook vol. En met al dat geslinger van armen en benen heb je toch een beetje ruimte nodig om te voorkomen dat je iemand een treiter voor z’n harses geeft, nietwaar! Het is een hecht groepje dat na de laatste les voor de schoolvakanties (want dan gaat de tent dicht) even een bakkie met elkaar gaat doen in de kantine van het bejaardentehuis aan de overkant. Voor de feestdagen aan het eind van het jaar geeft heel Zwitserland een apèro, dus ook hier bij yoga. Allemaal nemen we dan wat mee en iedereen, ook van de andere yogadagen, is dan aanwezig.  Tijdens de les eenmaal per week worden zowel mijn lichaam als mijn hersens getraind. Zo kan ik ondertussen een heleboel lichaamsonderdelen in het Zwitsers benoemen ;)  Soms zijn er weleens woorden waar ik echt niets van kan bakken maar dan kan ik niets vragen want dan liggen we ontspannen op ons matje. Nou ja, ontspánnen…… Phonetisch herhaal ik 100 maal het woord zodat ik het na afloop kan vragen. Tja, ik moet toch weten wat ik eigenlijk had moeten ontspannen…… Laatste keer was er een nieuw vrouwtje. Een Mexicaanse die wat moeite had met het Zwitsers. Om het haar wat makkelijker te maken werd ze doorverwezen naar een yogacursus die gegeven schijnt te worden door iemand die ook Spaans spreekt zodat ze zich daar wat meer op haar gemak zal voelen. Ja, want als je de taal niet begrijpt is dat ook niet prettig. Maar daar heb jij geen probleem mee hè Monique, zei toen de lerares. Jij kan het toch allemaal goed volgen!!!!! En dat is ondertussen ook zo. Als enige Hollandse tussen de Zwitsers kan ik inmiddels wel zeggen dat ik het (bijna) zonder problemen kan volgen en dat ik me er thuis voel. Waardoor ik het ook niet kan laten om hier en daar gekke opmerkingen te maken…. “Nou…. Ik moet wel hè, dus ik pas me maar aan” zei ik toen op mijn eigen lollige manier. Aangezien er totaal niet op gereageerd werd (lees totaal niet begrepen werd) toch nog maar even snel erbij gezegd dat het een geintje was en dat ik er geen problemen mee had! Tja die Amsterdamse humor is onbetaalbaar, eh…. onvertaalbaar!!!

4 opmerkingen:

sibbel's foto's zei

Hallo Monique .
Je verhaal gelezen en vond het weer erg leuk . Knap dat je het allemaal zo onder woorden brengt .Je houdt je zelf goed bezig op deze manier en vind het heel knap van je. Ga zo door zou ik zeggen en wij genieten mee .
Groeten en liefs van mij , Sip.

Marjon zei

Hoi Monique. Wat een leuk stukje heb je weer geschreven over de dagelijkse dingen die je meemaakt. Ik hoorde van de week een Zwitzer praten op tv en verstond hem met geen mogelijkheid en moest aan jullie denken dat jullie dit wel kunnen verstaan en spreken zelfs. Mijn petje af hoor.
Inderdaad die Amsterdamse humor in onbetaalbaar.
Groetjes

Anoniem zei

Hoi Monique,
Wat goed van de organisatie van de yoga lessen om te helpen zoeken naar mogelijkheden voor iemand om zich lekker op zijn gemak te kunnen voelen als de taal een te grote barrière is. En trouwens wat een compliment voor jou. Taalgrapjes overzetten in een andere taal is inderdaad heel lastig. Dan moet je uitleggen dat het een grapje is. Nou zo te lezen gaat dat je goed af.
groet,
Ingrid

Anoniem zei

Hoi Monique

Je bent en blijft een Amsterdammer!
Je denkt dat ze alleen in het buitenland de Amsterdamse humor niet begrijpen maar toen ik in Weesp kwam wonen keken ze mij ook regelmatig vreemd aan als ik op mijn manier ook lollig deed of een Amsterdamse uitspraak deed.
Blijf dus maar lekker grapjes maken, ze wennen er wel aan.

Veel plezier met yoga!

Groetjes Ineke