Buren: bedankt!!!!

 

Bij thuiskomst ligt er een briefje op  de deurmat; “je kat is bij ons”, ondertekend door de buurvrouw van 1 hoog. Hèèèèèèèèè, hoe kan dat nou???? Dat kan toch helemaal niet!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Wat is er gebeurd????????????????? Is het Mork???????? Of Mindy??????????????????? Mindy het bruine vrouwtje, knuffelig en poezelig en heel erg nieuwsgierig…… Of haar broertje Mork, dat grijze mannetje, dat in het geheim van alles en nog wat uitspookt maar in werkelijkheid helemaal geen stoere held is maar een angstig katje; bang voor alles en iedereen. Maar diep is zijn hart toch heel erg veel van knuffelen houdt. Zodra je gaat zitten is zuslief er als de kippen bij om meteen van deze gelegenheid gebruik te maken en op je schoot te springen. Al spinnend en tig keer om haar as draaiend probeert ze verschillende plekjes uit om dan net dat éne plekje te vinden dat het allerlekkerst ligt. Mork kijkt vanaf een afstandje toe en je ziet hem bijna denken dat ie eigenlijk ook wel graag op schoot wil…… Gelukkig is hij ondertussen zover dat hij dat ook doet, (uit zichzelf op schoot komen), maar we hebben hem er een beetje bij moeten helpen. In het begin kwam hij niet verder dan smachtend vanuit de verte te zitten toekijken. Toen heb ik hem een aantal keer gepakt en op schoot gezet en dat vond hij zó geweldig dat hij genietend bleef zitten. En nou komt hij dus uit zichzelf bij je zitten maar is tot nu toe heel kieskeurig en komt alleen bij mij. Hoe lief, leuk en ondeugend ze ook zijn, zodra de deurbel gaat of er komen mensen dan zijn ze pleiten. Bibberend op hun vertrouwde plekje, weggedoken voor de vreemde geluiden en luchtjes, wachtend tot het onheil voorbij is. En één van deze doerakken is ontsnapt? En met een hoofd vol borrelende gedachten loop ik meteen door naar boven. Buurvrouw van boven heeft zelf ook 2 katten en heeft (Mork of Mindy??) daarom zolang in een kamertje gedaan. Na een heel verhaal en d’r eigen katten even opgesloten te hebben, wordt dan eindelijk…… eindelijk de kamerdeur opengedaan. Mijn hart staat stil en vervolgens word ik overspoeld door een golf van opluchting als er een bruin katje (die totaal niet op mijn lieve, knuffelige Mindy lijkt) al kopjes gevend naar buiten stapt. Waarschijnlijk een katje van buiten die binnen in het trapportaal wat beschutting zocht, gevonden werd door de buurman naast ons, die het weer gebracht heeft naar de buurvrouw boven omdat hij dacht dat het misschien van ons was en niet goed wist wat hij ermee aanmoest.  Onze buurvrouw weet dat wij ook een bruin katje hebben en ging ervan uit dat het van ons was. Onze katten komen niet buiten en het is, in principe, ook niet mogelijk om uit huis te ontsnappen. Maarja, er gebeuren weleens meer vreemde dingen en je weet maar nooit. Dan is het toch wel fijn te weten dat we heel attente buren hebben!!!!!