Dit is de tijd van de
borrels (apèro’s) en uit eten (Weihnachtsessen) met bedrijf, verenigingen,
cursussen etc. voor het einde van het jaar. Alles wordt in de laatste twee
weken voor kerst gepropt. Gezellig en druk. Zo ook bij het Hippozentrum in
Binningen waar ik sinds eind september vrijwilligerswerk doe; iets waar ik in
een later stadium uitgebreid op terug zal komen! Gisteravond bestond het Weihnachtsessen
uit spaghetti met o.a. Bolognaise saus en een rauwkostsalade. De tafels waren feestelijk
gedekt en het was erg gezellig. Tegen 20.00u kregen we een waarschuwing dat als
je met de auto was, je het beter niet te
laat kon maken want het ijzelde behoorlijk buiten. Het was de hele dag helder
en ijzig koud geweest (5 graden, zonder wind) en nu was het dan begonnen te
regenen. Door de vroegere thuiskomst van manlief had ik, die altijd met het
openbaar vervoer ga, besloten om de auto mee te nemen. Ook ik koos eieren voor
mijn geld en taaide af. Mijn auto stond een stukje verderop geparkeerd en al
glibberend ging ik op weg. Een gigantische strooiwagen reed af en aan en ik heb
een paar keer op een punt gestaan dat ik niet meer wist hoe ik de volgende stap
moest zetten zonder onderuit te gaan. Heelhuids bereikte ik de auto, waarin ik
me veel zekerder voel met gladheid dan als voetganger. Zonder problemen reed ik
rustig naar huis. Thuis aangekomen parkeerde ik de auto voor de garage; althans
dat was de bedoeling….. Terwijl ik hem rustig in zijn achteruit zette glibberde
de auto zijwaarts. Ondanks het feit dat ik de auto op de handrem had staan,
moest ik mijn voet op het rempedaal houden. Zodra ik mijn voet maar éven van het
rempedaal haalde, gleed de auto (ondanks de handrem) richting het muurtje bij
de garage. Tja, en wat moet je nou? Het angstzweet brak me uit. Manlief met
mobieltje gebeld en die kwam als een reddende engel naar beneden, strooide
stooizout en een soort grind rondom en onder de auto, uitkijkend dat ook hij
ondertussen niet op zijn bakkes ging en toen kon ik me voeten van de pedalen
halen en bleef de auto gelukkig staan!!!!!!! De auto kon nu zonder problemen en
deuken veilig geparkeerd worden. Pfffffffffffffffffffffff………………….. er zijn
leukere manieren om het lekker warm van te krijgen!
2 opmerkingen:
Hoi Monique
Dat je niet met je auto 'gewoon' kan rijden bij jullie komt denk wel vaker voor. Wij schieten hier ook al de stress al het gaat sneeuwen, ijzelen of vriezen. Bij jullie is het in de winter dagelijkse kost. Ik zag hier alweer van die anti- glij ijzers voor onder je schoenen in de winkels liggen. Misschien is het wat voor onder de auto :-) zoniet dan misschien wel voor Raymond zodat hij niet op zijn bakkes gaat :-) . Ik heb je verhaaltjes weer met veel plezier gelezen en ook gelachen om je kerstkaart. Groetjes
Hoi Monique .
Even een wat latere reactie want we waren naar Marjon haar verjaardag gisteren . Ook even bedanken voor de leuke Kerstkaart met die smoeltjes erop .Vond je verhaal weer leuk om te lezen .Je brengt het duidelijk in beeld .
In gedachten zag ik je al zitten met het zweet tussen je weet wel .Maar goed dat de reddende engel nabij was .In deze tijd natuurlijk heel toepasselijk . Gelukkig is het met een sisser afgelopen . Hele fijne dagen gewenst .Groeten en liefs van ons ,Koos en Sip .
Een reactie posten