Wildernis

Ik ben nog nooit van mijn leven zo dicht bij de wildernis geweest. Indrukwekkend en eigenlijk ook wel heel erg spannend. De tented camps waarin we verblijven, liggen meestal tegen een Nationaal Park aan, wat betekent dat de wilde dieren ’s-nachts het terrein opkomen en rondom de tenten lopen. Gnoes, buffels, olifanten en hyena’s vormen zeker geen uitzondering. Dit wordt nogeens bevestigd door de vele pootafdrukken die we de volgende ochtend naast de tent vinden. Onder begeleiding van een mannetje gewapend met geweer, pijl en boog of zelfs met een stalen pijp…, lopen we van en naar onze tent (meestal op palen). Zodra het donker wordt, staat er al iemand klaar om je naar de eetgelegenheid te begeleiden en na afloop weer terug te brengen. Vaak slapen we in de meest afgelegen tent op het terrein en onderweg wordt er heel wat afgeritseld in het donker. Tip: schijn nooit met een zaklantaarn over een donkere vlakte. Het leverde ons heel wat “oogjes” op en ik kan je verzekeren: daar word je écht niet rustiger van……… Al onze tenten onderweg zijn voorzien van een trilfluitje voor geval van nood. Nerveus heb ik me afgevraagd of dat nou wel nodig is en of het überhaupt zin heeft…. In gedachte sta ik oog in oog met een leeuwin terwijl ik zenuwachtig op zo een fluitje blaas…. Misschien wekt dat alleen nog meer de eetlust op: diner met muziek…  Echt veilig voel ik me niet als ik op gegeven moment mijn bed induik met de gedachte dat het enkel tentdoek is dat ons scheidt van de buitenwereld. Ingespannen luister ik naar al die onbekende geluiden en probeer te herkennen van welk dier het komt. Al dat geritsel, gesnuffel en (hoef)getrappel om en dichtbij de tent maakt dat ik op gegeven moment klaarwakker ben. Wordt daar nou gerommeld bij de ritsluiting van onze tent???? Opgelucht haal ik adem als de ochtend aanbreekt. De ochtendgeluiden hebben iets troostens en stil lig ik te luisteren naar al die vogeltjes die om hun hardst aankondigen dat er een nieuwe dag is aangebroken. Een nieuwe dag waarin ik tenminste kan zíen wat er allemaal rondloopt! Maar hé, hoe gek het ook klinkt; na een paar nachten verstijfd in bed te hebben gelegen met het gevoel amper geslapen te hebben, ga ik de geluiden missen bij het eerstvolgende onderkomen dat wat verder van de Nationale Wildparken afligt. Bijna ontnuchterend word ik de volgende ochtend wakker door het geblaf van een hond……