Stomme computer…. Doet
niet wat ik wil….. Kan nu het netwerk weer niet vinden (zucht).
Stóm weer. Elke keer dat
ik een zonnestraaltje zie, sleep ik het tuinstoelkussen naar buiten incl.
bakkie thee en zonnebril want elk zonnig minuutje is meegenomen. Twee hele
minuten genieten en hij verdwijnt weer achter de grote grijze dikke wolken, mij
bibberend en naar binnenvluchtend achterlatend om me te koesteren in de warmte van
het huis…. Maar ik klaag niet hoor! Net als heel Europa voel ik me zeer vereerd
om dit fenomeen - dat het in 30 jaar niet zo een slechte lente is geweest en
dat we honderden uren zon hebben gemist deze maand – te mogen meebeleven. Maar
eh, één keer in een mensenleven is wel voldoende, oké!
Ondertussen duik ik weer
in mijn Duitse leesboek met de opwekkende titel; Ieder sterft voor zich alleen.
Een titel dat je aan het denken zet. Net als de inhoud trouwens, gebaseerd op een
waargebeurd verhaal over de situatie in Duitsland zelf tijdens de 2e
Wereldoorlog. Geschreven door een schrijver die zeer zeker niet op het lijstje
van favoriete schrijvers van de Führer stond. Waarschijnlijk iets te
feitelijk…… En voor deze Nederlandse
boekenwurm in zo een stijl geschreven dat het af en toe een heuse
Herausforderung is om me hier doorheen te graven, maar het verhaal stimuleert
me om door te graven…. En weet je wat nou het stomme is; ik heb nog niets
gelezen over de weersomstandigheden in die tijd. Wedde dat die mensen er alles
voor overhadden om vrij en zorgeloos door de regen te banjeren en de kou te
trotseren? Waarschijnlijk zeer weinigen werden depressief door te weinig zon.
Toch hebben we op z’n
tijd allemaal wel een beetje warmte en licht nodig en daarom ben ik vandaag een
kerk ingewandeld om een kaarsje aan te steken. Eentje voor een speciaal iemand
en eentje voor iedereen die het gewoon even nodig heeft…. (Ook al vind je het
misschien stom….).
2 opmerkingen:
Hoi Monique We zitten allemaal in hetzelfde schuitje met het weer. Grapjes over het weer is het enige leuke wat je over het weer kan vertellen. We bibberen allemaal in europa en we zullen het ermee moeten doen. Het lezen van een Duits boek is voor mij totaal niet weggelegd ik zou er nooit door heen komen denk ik. Sinds jullie in Zwitserland zitten zal het wel onderhand jullie tweede taal geworden zijn. Met dat kaarsje komt het wel goed ook al vind ze het dan stom. Lieve groetjes Marjon
Hoi Monique .
Alles wat je vanuit je hart doet is niet stom ,dus ook een kaarsje branden in de kerk niet .En die regen en regen hebben we allemaal de balen van .Een beetje zonneschijn doet een mens zo goed . Maar helaas op dit ogenblik wat minder zon .Maar we houden de moed erin en blijven hopen op mooier weer .Goed dat je ,je eigen hebt verdiept in dat boek . En je eigen afvraagt hoe toen het weer was . Ik denk dat de mensen toen zich minder druk maakte over het weer dan wij mensen in deze tijd.Omdat ze toen wel andere zorgen hadden .Dus laten we maar blij zijn dat het nu soms regent en er weinig zon is . Dan hebben we nog wat te mopperen .Dus het moraal van dit verhaal : Wat hebben wij nog te mopperen .Groetjes van mij en liefs Sip.
Een reactie posten