Kijkend naar de abdicatie
en balkonscene schiet ik vol; mooie,
ontroerende momenten. Ja ik verbaas me er zelf over maar ik ben erg emotioneel
en jank gauw. Zal de leeftijd wel zijn L
Leuk een nieuwe
koning!!!! Weer eens wat anders. Alleen had ik me het meebeleven een klein
beetje anders voorgesteld…. Onze “feestweek” zou de 20e april al
beginnen met een heus oranjefeest in Basel met allemaal overgelopen Nederlanders
en hoe kan dat ook anders: dresscode oranje! En, zo had ik begrepen van vorige
keren, zouden er ook bitterballen zijn (yeahhhhhh). Dat is al een feest op zich
want (vlees)kroketten en bitterballen kennen ze hier niet. Helaas werd manlief
overvallen door een heftige buikgriep en onverrichterzake togen we weer
huiswaarts. We zouden de dag erna met de auto naar Nederland vertrekken zodat
we de dag dáárna de verjaardag van mijn schoonmama mee konden vieren. Helaas
werd door die rekening ook een streep gezet; er bleek meer tijd nodig te zijn
om deze akelige virus te bedwingen. En nét toen we voorzichtig aan 23 april
dachten om te gaan rijden, besloot de virus mij ook te bezoeken en in no time
lag ík plat. We hebben nog even aan 27 april gedacht als allerlaatste
vertrekoptie want je blijft hopen en de koffers waren toch al ingepakt, maar na
een periode van ziek, zwak en misselijk hebben we definitief besloten maar hier
te blijven.
Hier is op het werk, want
voor Zwitserse begrippen is het uiteraard een gewone doordeweekse dag, en thuis
voor de tv. Gelukkig ben ik niet de enige die met vochtige ogen toekijkt. Ik
hoor de interviewster iemand vragen waarom ze ontroerd is en ik vraag me af,
waarom ben ík eigenlijk ontroerd???? Ik ben trots op ons koningshuis en trots
dat ik een Nederlander ben. Met dit soort momenten word ik me daarvan weer
eventjes bewust; het koningshuis is een stukje ons!
1 opmerking:
Hallo Monique .
Wat vervelend sneu dat jullie er niet bij hebben kunnen zijn . Hoop ook dat je weer opgeknapt bent . Je verhaal was toch wel leuk om te lezen hoe je het allemaal hebt doorstaan .Gek dat het toch met zulke dagen iedereen aanspreekt .Dat het met je leeftijd te maken heeft lijkt mij niet ,want daar ben ik al overheen en heb daar ook last van . Dus een schralen troost misschien . Het hoort bij ons vrouwen . Snif snif.Weer de groetjes en liefs van mij .Sip.
PS . Heb je de bitterballen erg gemist?
Een reactie posten